ερωτικότατον

εσύ μου στάθηκες όσο κανείς
εσύ που δεν έχεις δυνάμεις

σαν ακριβογύρισμα στην καρδιά των λουλουδιών
σαν κόμπος κάτω απ' τα σέπαλα
                                                                            αναπνέεις

την αγάπη μου
και τον ιδρώτα της αρμονίας μας



Αν σε χάσω
θα ΄μαι σκιά χωρίς κεφάλι
νύχτα με ένα μόνο, χαμένο, άστρο
αίμα που λοξοδρόμησε και ρέει απ' τα νύχια
ζώο που παραμιλά ανθρώπινες κατάρες
φως καρφωμένο σε τσαλακωμένα βλέφαρα
παπούτσι που συνθλίβει το βήμα του
μουσική για κωφούς δεξιοτέχνες
και αρρώστεια που γίνεται καλά μετά θάνατον.

΄Ομως τώρα που είσαι εδώ
είμαι όλος ο κόσμος.
Μπορείς να χαθείς μόνο εδώ μέσα.