Καλά το Αλμοδοβαρικό που το είδανε; Είναι παλιά σκέψη πως ο μέγας δημιουργός, αν ήτο ΄Ελλην, και από αυτόν τον κόσμο θα εμπνεόταν. Σε κάποια ΄Αντζελα θα έβρισκε μία από τις μούσες του . Δυστυχώς τέτοιος κινηματογραφιστής δεν μας έκατσε, μας έκατσαν όμως πολλοί που είδαν τις θεές της νύχτας, την ίδια τη νύχτα, τα "μπουζούκια" και τα σκυλάδικα ως μίζερο βυθό της νεοελληνικούρας. "Και καλά" είμαστε ποιοτικοί και δείχνουμε με βάναυση αμεσότητα και "φιλολογική αγάπη" (δηλαδή με ή από απόσταση) τα χάλια μας. Ας μην κλαιγόμαστε. ΄Ενας Αλμοδοβάρ μας βγήκε στο τραγούδι (τη μόνη τέχνη, εκτός από την ποίηση, που θριάμβευσε στην Ελλάδα του εικοστού αιώνα): Κραουνάκης.
Αλμοδοβαρική η ΄Αντζελα στη διαφήμιση καθόλου, ούτε η ίδια η διαφήμιση βέβαια, εκτός κι αν εννοούν πως τα αυγά του Πάσχα που είναι (συνήθως) κόκκινα παραπέμπουν στο αγαπημένο χρώμα του σκηνοθέτη. Ναι, καμία σχέση. Αλλά το θέμα είναι αλλού: γιατί η ΄Αντζελα (και κάθε ΄Αντζελα), αλλά ειδικά η συγκεκριμένη, είναι ο σάκος του μποξ του κάθε αμόρφωτου; Ως πότε η κάθε παξιμαδοκλέφτρα κι ο κάθε πικραμένος επιστήμων που πήρε το πτυχίο και αντί να το βάλει στον κώλο του, το έβαλε στον τοίχο να το καμαρώνουν οι γέροι, θα νιώθουν μορφωμένοι σε βάρος της ΄Αντζελας; Ως πότε ο κάθε βλάκας που ακούει Θηβαίο (αν και αυτός την έκανε την κουτσουκέλα, έχουν σκάσει μύτη νέοι σόβαροί, δεν τους ξέρω) θα νομίζει πως μπήκε στο μαντρί του Χατζιδάκι, θα νιώθει ανώτερος άνθρωπος, επειδή υπάρχει η ΄Αντζελα; Και τέλος το άλλοθι του Χατζιδάκι πρέπει να πάρει ένα τέλος. ΄Ανθρωποι χωρίς ίχνος καλής αισθητικής, επιστρατεύουν τη λατρεία τους στον Χατζιδάκι για να διαχωρίσουν τη θέση τους. Είμαι σίγουρος πως ο Μάγος δεν θα τους ήθελε για ακροατές. Αυτός που μέσα στη λαγνεία του, μα με ειλικρινή εκτίμηση, πρότεινε τη φωνή του Φλωρινιώτη σε εξαιρετικές στιγμές και το ίματζ του ως θεσπέσια αστροναυτική δύναμη σε μια χώρα που δεν έχει στείλει τίποτα στο διάστημα, θα έφτυνε τον φασισμό της "αισθητικής αστυνόμευσης".
Κάποτε η ΄Ελλη Στάη, προσπάθησε να κολλήσει στον τοίχο την ΄Αντζελα Δημητρίου. Την ρώτησε αν διαβάζει λογοτεχνία. Η αμόρφωτη, η ιέρεια του κιτς, η ήδη cult θεότητα, έκανε την λαικίστρια δημοσιογράφο κομματάκια: ''όχι δεν διαβάζω λογοτεχνία. Δεν άρχισα όταν έπρεπε, δεν ξέρω από που να το πιάσω''. Και κάποτε σε μια εκπομπή τύπου "ρωμαική αρένα" οι Τσακνής και Μαχαιρίτσας αναμετρήθηκαν μετωπικά με ΄Αντζελα και Πανταζή. Θυμάμαι ένα κείμενο της Μαλβίνας που αποκάλεσε τους πρώτους αγενείς, καθώς αρνήθηκαν την πρόσκληση των δεύτερων προς τους πρώτους να επισκεφθούν το μαγαζί που εμφανίζονταν. Οι πρώτοι, οι ποιοτικοί, όχι μόνο πήγαν στην εκπομπή (που είναι ήδη ολίσθημα) αλλά έφτυσαν στα μούτρα τους δεύτερους. Από ανωτερότητα, παιδί μου. Εκείνη τη στιγμή η ΄Αντζελα και ο Πανταζής μετέτρεψαν τους δημιουργούς σε βλαχαδερά, που δεν ήξεραν να φερθούν σωστά σε μια κυρία και έναν κύριο που τους καλούν στο μαγαζί τους. "Ποτέ δεν θα ερχόμασταν εκεί που τραγουδάτε και ούτε θα συνεργαζόμασταν μαζί σας". Κάτι ωραία Διδυμότειχα μπλουζ και κάτι υπέροχοι μπαλαμοί πήγαν περίπατο. Η ΄Αντζελα και ο Πανταζής, τα σύμβολα της παρακμής, οι κακόγουστοι, εκείνη τη στιγμή, ήταν θεοί: (θεά και θεά αντίστοιχα). Πως να το περιγράψω... Με ταπεινότητα για το έργο τους, αλλά και έναν αέρα κοσμοπολιτισμού (που τον βρήκαν οι αθεόφοβοι), και μαζί με την πάντα κομψή υπεροχή της ψυχραιμίας, ήταν οι νικητές της αναμέτρησης. Τουλάχιστον για θεατές της μάρκας μου.
Τι γιατί και διότι και επειδή; Η ΄Αντζελα Δημητρίου είναι μια εξαιρετική λαική τραγουδίστρια. Κάποια από τα τραγούδια της είναι μαλακίες, κάποια είναι υπέροχα. Η μόνη ένσταση που είχα για την γνωστή διαφήμιση είναι πως άγγιξαν ένα σπουδαίο τραγούδι, κόσμημα του ρεπερτορίου της: ''ποια θυσία". Κι όμως όταν είδα τη διαφήμιση, καλογυρισμένη, με την ΄Αντζελα σοβαρή (άρα αστεία), με την λαμπρή κατάνυξη της αναστάσιμης βραδιάς φουλ στην οθόνη, μου άρεσε. Γέλασα και μου άρεσε. Μια χαρά δηλαδή.
΄Εχει υποχωρήσει το κράξιμο προς την Στανίση. ΄Ισως επειδή διαδίδεται πως ξεκίνησε δίπλα στον Καζαντζίδη και τον Νταλάρα, ίσως επειδή τραγούδησε Κραουνάκη, και εντάξει, είναι πολύ μεγάλη φωνή, και μέχρι ο βλάκας να το εμπεδώσει, θέλει χρόνο, τι να κάνουμε. Η ΄Αντζελα όμως συνεχίζει να είναι το αποκούμπι κάθε αμόρφωτου. Κάνει βέβαια τις δηλωσούλες της, παίζει το παιχνίδι και το ξέρει πολύ καλά, γι' αυτό και επιβιώνει μια χαρά, την ώρα που οι ηλίθιοι αντί να αδράξουν την υψηλή λογοτεχνία, χαλιούνται από μια διαφήμιση. Η ΄Αντζελα δεν είναι η Αρβελέρ και πρέπει να το πάρουν απόφαση, όπως επίσης να πάρουν απόφαση πως ούτε οι ίδιοι είναι η Αρβελέρ. Και στο κάτω κάτω της γραφής, κάπου εδώ, ας αναλογιστούν πόσο λίγο κακό τους έκανε η Άντζελα στη ζωή τους.
Χθες τα είδη υγιεινής, τώρα η διαφήμιση για το Πάσχα... Τα τραγούδια θα μείνουν, ναι ακόμα και το "ήθελα να 'ξερα δεν ντρέπεσαι". Δεν κατάλαβα. Το "μεγιεμελέ" δηλαδή δεν είναι διαχρονικό τραγούδι; Και με την ΄Αντζελα ευχαρίστως θα ασχολούμαστε. Γιατί κι αυτή δεν κάθεται στ' αυγά της.
Φ.Α.
Υ.Γ. Το γεγονός πως φεμινίστριες διαμαρτύρονται για το μήνυμα "χτύπα σαν άντρας", μου λέει πως καλώς κάνω και γράφω τα αυτονόητα, εφόσον ακόμα επιβιώνουν τα ανόητα. Απευθύνομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου