ο μεγάλος εαυτός Α' μέρος: ο δημιουργός και η καρπουζού

                                                                                                                                στην Μ. και στον Θ.

     Αν και κρατώ την άποψη της Μ. πως ο κόσμος δεν χωρίζεται σε έξυπνους και βλάκες, πλούσιους και φτωχούς, καλούς και κακούς, αλλά σε αισθαντικούς και μη, ξανασκέφτομαι τους καλούς και τους κακούς, δηλαδή ξέρω πια πως υπάρχουν άνθρωποι καλής και κακής πάστας, πως το λένε.
     Το θέμα μου όμως τώρα δεν είναι οι διαχωρισμοί, αλλά τι είναι αυτό που κάνει τελείως αντίθετους ανθρώπους να μοιάζουν σε κάτι. (Κάτι σημαντικό λέμε τώρα, ανθρωπάκια είμαστε όλοι που χέζουν, το ξέρω). Και το βρήκα στο πεδίο που με κόφτει: το ταλέντο. Οι ταλαντούχοι και οι ατάλαντοι μοιάζουν σε ένα κομβικό σημείο: έπαρση, οίηση, ψώνιο. Πέρα από τους σεμνούς, που όλοι τους σεβόμαστε, τόσο που δεν τους σχολιάζουμε, οι υπόλοιποι στον στίβο είναι ψώνια. Γίνεται αλλιώς; Μπορεί και να γίνεται. Πάντως, όσο διαφορετική κι αν είναι η έπαρση του ταλαντούχου (άμυνα που με τα χρόνια γίνεται, συχνά, επιθετικής και καλπάζουσας μορφής), από αυτήν του ατάλαντου (επίθεση σκέτη), στο ίδιο σκαμνί του πόνου καίγονται και οι δύο. Τι κι αν πρώτος υποφέρει από τη ζήλεια των άλλων, τι κι αν ο δεύτερος υποφέρει από ανεπάρκεια και από την ίδια του τη ζήλια; Οι συμπεριφορές μοιάζουν, τόσο που μπερδεύεις ποιος είναι ποιος. Και τα μπούτια σου, κάποτε. Μήπως και οι σεμνοί δεν είναι τουλάχιστον, χονδρικά, δύο ειδών; οι σεμνοί οι καθαρόαιμοι (που δεν τους σχολιάζουμε), και οι άλλοι που διατυμπανίζουν τη σεμνότητά τους;

     Η Μ. έλεγε στους ατάλαντους: "έχεις κάτι από το ταλέντο. Την έχθρα του". Εκείνη μιλούσε για τη λύσσα του να υπάρχεις μέσα στην τέχνη, και μάλιστα με επιτυχία, που βασανίζει προικισμένους και μη, με την ίδια ένταση. Κάτι τέτοιο ήθελα να πω στον πρόλογο.

     O Θ. μου είπε μια ιστορία για κάποιον δημιουργό, άνθρωπο της τέχνης:

     Ο δημιουργός λοιπόν είδε τον Θ. να χαιρετά και να αγκαλιάζει στο δρόμο μία καρπουζού, μία γυναίκα που πουλούσε καρπούζια ή καρπουζοχυμό, δεν κατάλαβα ακριβώς. Ο Θ. την ρωτούσε τι κάνει, με μια οικειότητα και χαρά μεγάλη που την ξανα - συνάντησε. Ο δημιουργός όμως δεν το είδε με καλό μάτι όλο αυτό. ΄Επιασε τον Θ. και του είπε: "καλά, εσύ, καλλιτέχνης άνθρωπος, καταδέχεσαι και μιλάς και αγκαλιάζεσαι με την καρπουζού;''

     ΄Ετυχε να έχω δει τουλάχιστον μία δουλειά του συγκεκριμένου δημιουργού. Είναι και στη μοναδική, στο νησί, παράσταση που την έχω κάνει με ελαφρά στο διάλειμμα. Τόσο πολύ ήθελα να φύγω, που προτίμησα να πάω να κάτσω στο αυτοκίνητο, με είχαν κλείσει στο πάρκινγκ, αντί να δω το υπόλοιπο έργο. ΄Ένα θείο κείμενο στραπατσαρισμένο από πλήρη ανεπάρκεια. Αλλά το ότι δεν άντεξα τη δουλειά του δεν είναι προς θάνατον, μπορεί εγώ να ήμουν ανεπαρκής θεατής, μπορεί όλη αυτή η αισθαντικότητα για την οποία επαίρομαι, να είναι μια φούσκα και να είμαι βλάκας. Η ιστοριούλα όμως, που δεν χρειάζεται να διασταυρώσω (διότι προσπαθώ να μην καταπίνω ό,τι μου λένε), πιστεύω δηλαδή τον Θ., με έκανε να σκεφτώ πως μάλλον δεν αδίκησα τον δημιουργό. Κάτι δικά μου που με βασανίζουν, κάτι αντιφάσεις εξοντωτικές, με φέρνουν σε μια νέα αποκάλυψη που με αφήνει έκπληκτο, δηλαδή τελείως βλάκα, καθώς οι βλάκες μένουν συνήθως έκπληκτοι (ή τα παιδιά θαύματα κύριε Χαριτόπουλε): η αποδοχή μιας άποψης, ακόμα κι όταν αυτή συνιστά κλισέ. Αρχίζω να (ξανά)πιστεύω, αυτό που απέρριπτα από καθαρή ανάγκη μόνο να αντιλέγω (που είναι μεν σπουδαίο, αλλά ηλίθιο αν του προσδώσεις καθολική διάσταση), πως καλός στην τέχνη σου είσαι όταν προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, μέσα στην τέχνη σου, έξω από την τέχνη σου, πίσω από την τέχνη σου, κάτω από την τέχνη σου και τα λοιπά.

     Το "να γίνεις καλύτερος άνθρωπος", που σημαίνει πως μιλάμε για βασανισμό - κακορίζικο προνόμιο μόνο καλής πάστας ανθρώπων είναι μεγάλο θέμα και να που μου κλωτσάει το κλισέ και να που ο ίδιος εαυτός μου λέει να το αποδεχτώ και να σκάσω. Αυτή η ιδέα δε, αυτός ο κοινός τόπος, μέσα στα σκατά οποιασδήποτε δουλειάς, δεν εφαρμόζεται εύκολα. Και τι να πω για εφαρμογή, όταν αδυνατώ να γράψω έστω τηλεγραφικά δυο αράδες για αυτήν την προσπάθεια; Μήπως επειδή το θέμα μου είμαι εγώ; Μήπως ο μεγάλος εαυτός μου υπαγορεύει και γράφω για να διαβάσουν τρεις άνθρωποι και να πουν: και μόνο που τον βασανίζουν αυτά τα θέματα δείχνουν τι καλό παιδί είναι;

     Δεν είμαι, κι αν είμαι, δεν θέλω να είμαι, που είναι σαφώς χειρότερο. Θέλω να πιάσω τον δημιουργό από τον γιακά και να του πω πως αν τύχαινε εκείνο το βράδυ, αντί να δω το έργο του, να πέσω πάνω στην καρπουζού, κι αν ήταν και καλοκαιράκι, η προσφορά της θα ήταν με μεγάλη διαφορά πιο σημαντική στη ζωή μου. Διότι ένας άνθρωπος που μπορεί να σε δροσίσει μέσα στην πυρά, είναι σαφώς πιο χρήσιμος από έναν μέτριο ή κακό δημιουργό. Ο δήμος επωφελείται από το καρπούζι, από το έργο όχι. Εκτός αν είσαι ο Michael Jackson ή ο Σαρλώ ή ο Φελίνι κτλ. που και πάλι το σώμα προέχει και αν διψάς πολύ θα πιεις τον καρπουζοχυμό και όχι το 8 1/2. Αυτή είναι και μία μικρή ένδειξη πως δεν υπάρχει αθανασία ή επόμενη ζωή.

     Κινδυνεύω δηλαδή. Φοβάμαι πως σύντομα θα θέλω να ποιώ ήθος, όχι με την αρχαιοελληνική σημασία, αλλά με αυτήν του συρμού. Κινδυνεύω τελευταία μέσα σε μια δίνη, που θέλει να φτύσει την ηθική ανεπάρκεια. Θεε μου μην καταντήσω κήνσορας ή εισαγγελέας εφετών. Προσπαθώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει και γράφω για να διαβάσω τη σκέψη μου. Μια αμετροέπεια με μαστίζει, καλή ώρα, αντί "να σκάσω και να κάνω τη δουλειά μου". (Το έπαιξα, έκανα τον ψυχίατρο). Όλα τα καινούργια μου μότο είναι του συρμού. Η "σύνθεση", λες και ανακάλυψα την Αμερική σαν Κολόμβος του κώλου, σέρνεται κολοβά (επειδή πίσω έχει η αφαίρεση την ουρά και δυο ουρές σε ένα σώμα δεν χωράνε, έχουμε φανταστεί ανθρώπους με τρία κεφάλια, με δύο, και πάνω ουρές όχι) και χλιαρά πάνω στο ισχνό σώμα της καταπονημένης μου αφαίρεσης. Συγχωρήστε μας. Εμένα προσωπικά για την ομαδοποίηση και όλους τους ηθοποιούς: είμαστε πλάσματα που δεν μπορούμε να αντλούμε παρά μόνο από τις αντιφάσεις μας και κυρίως από την αντίφαση της ανεπάρκειας και μιας ακλόνητης πίστης.

     Ψάχνοντας τον εαυτό σου, χάνεις τους ρόλους σου, που είναι σαφώς πιο ουσιαστικοί από την αφεντομουτσουνάρα σου. Ο πιο αληθινός Φώτης που ξέρω, είναι αυτός που κόβει βόλτες σαν άδικη κατάρα, με παλιακά πτι φουρ στο χέρι από συνοικιακό ζαχαροπλαστείο και χαζεύει κουτσουλιές περιστεριών. Αν τον δείτε πείτε του πως τον ψάχνω. Δεν θα τον απασχολήσω πολύ. ΄Έναν καφέ να πίνουμε δυο - τρεις φορές τη βδομάδα.

     Φ.Α.

    

     Σημείωση: το Β' μέρος αυτού του κειμένου θα γραφτεί μέσα στο 2017.

    

    

η Μελίνα και ο Νομικός ή "σκέφτομαι και γράφω"

     Όχι δεν θα λύσω εγώ το φλέγον, εδώ και αιώνες, ζήτημα των ορίων της σάτιρας. Σκέφτομαι όμως γραπτώς, δηλαδή δεν σκέφτομαι πρώτα και μετά γράφω, σκέφτομαι και γράφω ταυτόχρονα, (ελπίζω να καταργήθηκε αυτή η σαχλαμάρα και να αντικαταστάθηκε με το παλιό και πολύ πιο σωστό, αν και μονοσήμαντο, "έκθεση ιδεών"), με αφορμή μία πρόσφατη κόντρα που ξέσπασε στη νησάρα μας, όταν η Μελίνα Καραγεωργίου, δημοσιογράφος του ΡΙΚ και τα τελευταία χρόνια ανταποκρίτρια του σταθμού στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, εξέφρασε τη δυσφορία της για τα σχόλια του δημοσιογράφου Μαρίνου Νομικού για τη δουλειά της.

     Ιδού τα γεγονότα κατευθείαν από το site της Επιτροπής Δημοσιογραφικής δεοντολογίας:

     Η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας εξέτασε παράπονο (19/24/5/2016) από τη Μελίνα Καραγεωργίου εναντίον του δημοσιογράφου Μαρίνου Νομικού για «χυδαία και σεξιστική» επίθεση εναντίον της, με ανάρτησή του στο Twitter.
Το παράπονο αφορούσε σε σχόλιο του Μαρίνου Νομικού για την περιγραφή του πρώτου ημιτελικού του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision στις 10/5/2016. Ειδικότερα, ο Μαρίνος Νομικός έγραψε το ακόλουθο σχόλιο στο Twitter : «Τα αστεία Μελίνα μου είναι όπως τα αρχίδια στην πίπα. Πρέπει πρώτα να τα πιάσεις για να μπορείς να αποδώσεις #eurovisioncy #eurovisiongr . »
Η παραπονούμενη ανέφερε πως επρόκειτο για ένα σχόλιο «άκρως προσβλητικό, για το οποίο οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός είναι λίγος». Το tweet, όπως ανέφερε, διαβάστηκε ή μπορούσε να διαβαστεί από οποιονδήποτε χρήστη του διαδικτύου.
Επίσης ανέφερε:
«Πρόκειται για σχόλιο που ασφαλώς ουδεμία σχέση έχει με την καλόπιστη κριτική, ούτε καν την κακόπιστη, αλλά για μια πρόστυχη προσβολή και συκοφαντική δυσφήμηση. Αισθάνομαι προσβεβλημένη ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, ως γυναίκα, ως πολίτης. Πρόκειται για ανήθικη επίθεση που μου προκάλεσε ψυχική οδύνη και αγανάκτηση…».
Εξ άλλου, ανέφερε πως ο Μαρίνος Νομικός, απαντώντας σε δικό της tweet στο οποίο επεσήμανε ότι η αναφορά του αποτελούσε χυδαιότητα και σεξιστικό παραλήρημα, έγραψε : «@Melina_Kara «Φυσικά και θα έπαιζες το χαρτί του σεξισμού - ελλείψει επιχειρημάτων. Περάσαμε καλά στις διακοπές στη Σουηδία δημοσία δαπάνη;»
Η παραπονούμενη υποστήριξε πως η αναφορά αυτή αποτελούσε προσβολή για την ίδια και το ΡΙΚ ότι την έστειλε για διακοπές και όχι για κάλυψη του διαγωνισμού, κατηγορώντας το ΡΙΚ έμμεσα ότι σπαταλά δημόσιο χρήμα.
Ο Μαρίνος Νομικός απάντησε στο παράπονο αναφέροντας πως ο λογαριασμός στον οποίο αναρτήθηκε το επίμαχο tweet είναι δικός του και γράφτηκε κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης του διαγωνισμού της Γιουροβίζιον «όπου έπρεπε μεταξύ άλλων να υποστούμε και την «περιγραφή» της εν λόγω συναδέλφου». Ανέφερε επίσης ότι το tweet γράφτηκε σε ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ λογαριασμό στον οποίο γράφει ως Μαρίνος Νομικός και όχι με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και έθεσε το ερώτημα κατά πόσο αν βριζόταν με την παραπονούμενη στον δρόμο, θα μπορούσε να επέμβει η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας.
Ο Μαρίνος Νομικός παραδέχθηκε ότι το σχόλιό του ήταν «πρόστυχο, χυδαίο και σχεδόν πορνογραφικό –όπως πολλά από τα tweets μου, είναι το γνώριμο στιλ μου», αλλά ήταν ένα αστείο και σε καμιά περίπτωση σεξιστικό, «εκτός κι αν η κα Καραγεωργίου θεωρεί την πίπα αποκλειστικό γυναικείο προνόμιο (ας την πληροφορήσει κάποιος ότι την κάνουν και άντρες)»
Πρόσθεσε πως το tweet αναφερόταν στον τρόπο που η παραπονούμενη «αντιλαμβανόταν τα αστεία (ή πιο σωστά που ΔΕΝ) των Σουηδών διοργανωτών και έκανα έναν παραλληλισμό με το πιάνω και το «πιάνω», χυδαίο μεν και ίσως κακόγουστο όμως αφορούσε καθαρά τη δουλειά της».
Εξ άλλου, έθεσε το ερώτημα «από πότε η αναφορά σε μια καθόλα συνηθισμένη σεξουαλική πράξη είναι σεξισμός; Επειδή απευθύνθηκα σε γυναίκα;» προσθέτοντας πως προσωπικά δεν κάνει ποτέ τέτοιες διακρίσεις φύλου.
Περαιτέρω ανέφερε πως «το χυδαίο χιούμορ και η καφρίλα δεν είναι για όλους – αυτοί όμως που δεν το αντέχουν ας μείνουν μακριά από το Twitter, υπάρχουν πάντα το FB και το Instagram».
Τέλος ανέφερε πως όταν αντιλήφθηκε πόσο πολύ την πείραξε την παραπονούμενη διέγραψε το επίμαχο tweet γιατί δεν ήταν στην πρόθεσή του να προσβάλει κανένα, προσθέτοντας πως «αν παραμένει «συγκλονισμένη», «σοκαρισμένη» και «βαθιά προσβεβλημένη ως προσωπικότητα» από το tweet, τότε έχει την ειλικρινή μου συγγνώμη. Ήταν χιούμορ. Χυδαίο μεν αλλά χιούμορ».

     Το μήνυμα δεν ήταν σεξιστικό. Αναφέρεται σε αρχίδια, τα οποία προφανώς εδώ δεν περιγράφουν όσχεο και τα γνωστά μπαλάκια που περιέχει, αλλά τα κότσια που λέμε. Εξ' άλλου κυρίες με αρχίδια, πολλές, και κύριοι χωρίς, ουκ ολίγοι. Προς τιμήν του ο Νομικός παραδέχεται πως το σχόλιο του ήταν χυδαίο, και προς τιμήν του το αφαίρεσε.

     Ομολογώ πως μπορώ να κατανοήσω την πικρία της Μελίνας, με την οποία μάλιστα έχουμε συνεργαστεί, όταν για κάποια φεγγάρια πέρασα από τη δουλειά του δημοσιογράφου, πριν με καταπιεί, ευτυχώς, το θέατρο. Το κορίτσι αυτό, πέρα από τις σπουδές της, έχει παιδεία, κάνει μια χαρά τη δουλειά της και στη Γιουροβίζιον, κρατώντας ένα ωραίο μέτρο, μεταξύ της πλάκας που έχει ο διαγωνισμός και της σοβαρότητας που ο έχει ο ίδιος διαγωνισμός, ως θεσμός (σαν ιδέα μια χαρά είναι και κάποτε διαγωνίζονται διαμάντια). Δεν ουρλιάζει όπως αρκετοί εν Ελλάδι σχολιαστές που καπελώνουν το θέαμα και, ας το τονίσουμε, μιλά καλά ελληνικά. Ο Μαρίνος Νομικός, από την άλλη, είναι έξυπνος και οι ατάκες του είναι καλές επειδή καταφέρνουν να αποδώσουν, συχνά τηλεγραφικά, την στρέβλωση της κοινής λογικής. Αυτό είναι κατ' εμέ το χιούμορ ή ακόμα και η σάτιρα, ή έστω ένα από τα βασικά συστατικά τους: αυτό ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μια σοβαρή αναφορά στα κοινωνικά στερεότυπα, ακόμα και στα κλισέ, για να μπορέσει να τα τουμπάρει. Κι εμείς στο θέατρο αυτόν τον δαίμονα αντιμετωπίζουμε: την κοινή λογική. Μόνο που εκεί καλούμαστε, ή θα έπρεπε να καλούμαστε, να την κάνουμε κομμάτια, ακόμα κι αν το έργο απαιτεί να την ξανα-συνθέσουμε.

    Η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας πάντως πήρε θέση. Ιδού ένα απόσπασμα αυτής:

Ο Μαρίνος Νομικός είναι γνωστός δημοσιογράφος-σχολιαστής σε διάφορα έντυπα επί τηλεοπτικών και κινηματογραφικών θεμάτων. Η Επιτροπή θεωρεί πως, αν και ο ίδιος χαρακτηρίζει το λογαριασμό του «προσωπικό» πλείστα όσα μηνύματά του εκπηγάζουν από τη δημοσιογραφική του ιδιότητα. Στην προκειμένη περίπτωση σχολιάζεται με την κριτική ματιά του δημοσιογράφου η εργασία ενός άλλου δημοσιογράφου, προς την οποία απευθύνεται μάλιστα με συναδελφική οικειότητα, π.χ. «τα αστεία Μελίνα μου…»
Υπό το φως των ανωτέρω, η Επιτροπή αποφάσισε ότι έχει αρμοδιότητα να κρίνει το tweet του Μαρίνου Νομικού το οποίο ανάρτησε στο Twitter, όπου θα μπορούσαν να το δουν χιλιάδες άτομα και να το διαβάσει οποιοσδήποτε. Ο Μαρίνος Νομικός έθεσε το ερώτημα «εάν βριζόμασταν με τη Μελίνα στο δρόμο θα μπορούσε να επέμβει η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας».
Η απάντηση είναι αρνητική. Όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν επρόκειτο για ένα ιδιωτικό μήνυμα, αλλά για μήνυμα που αναρτήθηκε δημοσίως σε ένα λογαριασμό Twitter που τον ακολουθούν σχεδόν πέντε χιλιάδες άτομα και θα μπορούσαν να το δουν άλλες τόσες χιλιάδες τυχαίοι επισκέπτες
Όπως παραδέχεται και ο ίδιος, το σχόλιό του «ήταν πρόστυχο, χυδαίο και σχεδόν πορνογραφικό» –όπως πολλά από τα tweets του, σύμφωνα με τη δική του παραδοχή.
Περαιτέρω, στο δεύτερο tweet που έγραψε την κατηγορεί, ή αφήνει σαφώς να υπονοηθεί ότι πήγε στη Σουηδία όχι για να κάμει δημοσιογραφική εργασία, δηλαδή να μεταδώσει το διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον αλλά για να κάμει διακοπές πληρωμένες από το ΡΙΚ.
Κατά συνέπεια, η Επιτροπή αποφάσισε ότι τα δύο μηνύματα περιέχουν αναφορές που συνιστούν παραβιάσεις, οι οποίες διαπερνούν το σύνολο της γενικής πρόνοιας του Κώδικα που προβλέπει ότι:
«Το ήθος, η αξιοπρέπεια και εντιμότητα, η διαγωγή, η συμπεριφορά και το επαγγελματικό επίπεδο των λειτουργών θα πρέπει να είναι της υψηλότερης δυνατής στάθμης. Οι λειτουργοί των ΜΜΕ αποφεύγουν δημοσιεύματα ή μεταδόσεις ή τη χρήση γλώσσας, που με βάση τις επικρατούσες αντιλήψεις, έχουν χυδαίο ή αισχρό περιεχόμενο. Οι λειτουργοί έχουν δικαίωμα να κρίνουν το έργο συναδέλφων τους, αλλά το πράττουν με σεβασμό στην τιμή και υπόληψή τους και αποφεύγουν προσωπικές επιθέσεις και μειωτικές της προσωπικότητας αναφορές».
Δεδομένης της θέσης του Μαρίνου Νομικού ότι προσωπικά δεν κάνει διακρίσεις φύλου, η Επιτροπή δεν θεώρησε την πρώτη ανάρτησή του ως «σεξιστική», δηλαδή ως παραβίαση της πρόνοιας του άρθρου 12 περί αποφυγής δυσμενών διακρίσεων στη βάση του φύλου και του προσωπικού καθεστώτος της παραπονούμενης.
Η Επιτροπή θεωρεί χρήσιμο να υποδείξει ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της συμπεριφοράς των λειτουργών των ΜΜΕ ως δημοσιογράφων και ως ιδιωτών πολιτών είναι πολύ λεπτή οσάκις αφορά σε θέματα που είναι δυνατό να υποδηλώνουν «δημοσιογραφική δραστηριότητα».

      Εμένα το πρόβλημά μου βέβαια δεν είναι με τους δύο δημοσιογράφους. Είναι με την επιτροπή δεοντολογίας: Ο δημοσιογράφος είναι γνωστός, άρα ήδη αρμενίζουμε στραβά: το σουξέ είναι πάντα ύποπτο και η πιθανή κουτσουκέλα έχει ένα κύρος. Βεβαίως τα μηνύματά του σε προσωπικό λογαριασμό στο tweeter δεν είναι δυνατόν να εκπηγάζουν από τη δημοσιογραφική του ιδιότητα: μια τέτοια διαπίστωση, θα έπρεπε να έπεται τεμαχισμού του δημοσιογράφου, ώστε να έχουμε από τη μία τον δημοσιογράφο και από την άλλη τον υπόλοιπο Νομικό. Οι λειτουργοί των ΜΜΕ δεν πρέπει να αποφεύγουν δημοσιεύματα ή μεταδόσεις ή τη χρήση γλώσσας, που με βάση τις επικρατούσες αντιλήψεις, έχουν χυδαίο ή αισχρό περιεχόμενο. Γενικώς, οι λειτουργοί, πρέπει να εκφράζονται όπως γουστάρουν, και οι επικρατούσες αντιλήψεις θα έπρεπε να είναι ένα πεδίο (βολής) στο οποίο να ασκούνται οι δημοσιογράφοι, για να τις κάνουν κομματάκια. Φύλο και φτερό. Επειδή οι επικρατούσες αντιλήψεις και η κοινή γνώμη είναι καραπουτανάρες. Ευτυχώς η επιτροπή δεν έκρινε σεξιστικό το σχόλιο του Νομικού και εντάξει υπάρχει μια ατυχής, θολή (όσο και το θέμα) έκφραση περί θεμάτων που υποδηλώνουν δημοσιογραφική δραστηριότητα.

και η απόφαση:

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΧΥΔΑΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦ

     Η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας αποφάσισε ότι σχόλιο που δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Μαρίνος Ν...ομικός σε λογαριασμό στο Twitter ήταν χυδαίο και προσβλητικό για τη Μελίνα Καραγεωργίου, δημοσιογράφο του ΡΙΚ και παρουσιάστρια του διαγωνισμού τραγουδιού της Γιουροβίζιον.
Το σχόλιο ανέφερε: «Τα αστεία Μελίνα μου είναι όπως τα αρχίδια στην πίπα. Πρέπει πρώτα να τα πιάσεις για να μπορείς να αποδώσεις».
Εξετάζοντας το παράπονο της Μελίνας Καραγεωργίου για «άκρως προσβλητικό σχόλιο» σε βάρος της, και με βάση την παραδοχή του Μαρίνου Νομικού πως το σχόλιο ήταν «πρόστυχο, χυδαίο και σχεδόν πορνογραφικό» όπως πολλά από τα tweets του, η Επιτροπή αποφάσισε ότι το μήνυμα είχε χυδαίο και αισχρό περιεχόμενο κατά παράβαση της γενικής πρόνοιας που ρυθμίζει την επαγγελματική συμπεριφορά, διαγωγή και το επαγγελματικό επίπεδο των δημοσιογράφων.
Η Επιστολή ασχολήθηκε επισταμένα με το ερώτημα που απασχολεί πλείστες όσες Επιτροπές Δεοντολογίας στον κόσμο, κατά πόσο έχουν αρμοδιότητα εξέτασης παραπόνων για αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Με βάση την πρόνοια του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας ότι έχει εφαρμογή «επί όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης… και των λειτουργών των» και ότι η «Επιτροπή δέχεται, επιλαμβάνεται και αποφασίζει επί παραπόνων για κατ’ ισχυρισμό παραβιάσεις του παρόντα Κώδικα από Λειτουργό ή/και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης…» η Επιτροπή αποφάσισε ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι εκτός της δικαιοδοσία της αλλά έχει αρμοδιότητα να εξετάζει τη συμπεριφορά δημοσιογράφων μέσω των σελίδων αυτών όταν από τα δεδομένα προκύπτει ότι το υπό κρίση άτομο ενήργησε στη βάση του δημοσιογραφικού του υπόβαθρου.
Στην προκειμένη περίπτωση και με βάση το γεγονός ότι ο Μαρίνος Νομικός είναι γνωστός δημοσιογράφος και τηλεοπτικός σχολιαστής, αποφάσισε ότι η ιδιότητά του στο σχόλιο ως δημοσιογράφου ήταν διάχυτη.
Η Επιτροπή τόνισε στην απόφασή της ότι «η επαγγελματική συμπεριφορά των δημοσιογράφων θα πρέπει να είναι ενιαία και η τήρηση των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας διαχρονική και ανεξάρτητη από τον τρόπο εκδήλωσης της, επομένως και μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίες συνεχώς αποκτούν και μεγαλύτερη σημασία όσον αφορά στην ενημέρωση».

     Τελικά την απόφαση, δεν την λες και απόφαση. Η επιτροπή συνεδρίασε και έκρινε πως το σχόλιο είχε χυδαίο και αισχρό περιεχόμενο: δεν είχε. ΄Ηταν. Είναι σαν να ρωτάς σε ποιο κεφάλαιο του τηλεγραφήματος βρίσκεσαι τώρα;

     H επιτροπή αποφάσισε ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι εκτός της δικαιοδοσία(ς) της αλλά έχει την αρμοδιότητα να εξετάζει τη συμπεριφορά δημοσιογράφων μέσω των σελίδων αυτών όταν από τα δεδομένα προκύπτει ότι το υπό κρίση(ν) άτομο ενήργησε στη βάση του δημοσιογραφικού του υπόβαθρου. Η επιτροπή, δηλαδή αποφάσισε με αυτή την αφορμή πως δεν είναι δουλειά της να κρίνει το τι γράφεται στα social media, έπρεπε να θιγεί η Μελίνα για να αποφασιστεί. Και ας φτάσω επιτέλους στο ζουμί: η ιδιότητά του στο σχόλιο ως δημοσιογράφου ήταν διάχυτη: δηλαδή το ίδιο το σχόλιο έσταζε δημοσιογραφίλα.

     Αγαπητοί μου, διάχυτη, χυτή ή σε στερεά μορφή, δημοσιογραφική δουλειά κάνει πολύς κόσμος πια, το ίντερνετ τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια της επαγγελματικής δημοσιογραφίας. Αυτό υπονοείται αν τουμπάρουμε το σκεπτικό, μέσα στην πραγματικότητα, ξηλώνοντας την αγκύλωση μιας επίσημης θέσης που φιλοσοφεί: ο Νομικός είναι δημοσιογράφος και άνθρωπος με προσωπικό λογαριασμό. Του βγαίνει το λειτούργημα και στο tweeter. Δημοσιογραφία είναι να γράφεις δημόσια, έτσι οι περισσότεροι είμαστε δημοσιογράφοι, γνωστοί ή μη, όμως στην περίπτωση του επαγγελματία λειτουργού τίθεται θέμα διαχωρισμού της δημοσιογραφικής ιδιότητας από