Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

αχ ηθοποιοί...




     Αχ ηθοποιοί... Τους έλεγες "αναστενάρηδες". Ετερόκλητο ρεπερτόριο.
     Και κάποιος άλλος μου έλεγε "μη γίνεις εσύ ηθοποιός, εσύ είσαι μορφωμένος". Κι εσύ έλεγες πως μόνο αυτή η δουλειά μπορεί να χωρέσει την πνευματική μου αλητεία. Απαλλαγμένος από την ευθύνη της πρωτογενούς δημιουργίας, μα με το σώμα, τα δόντια, τα νύχια, το λαιμό και το στομάχι μου, ό,τι έχω, σε ό,τι κατάσταση είναι, με την πρώτη, κατεργασμένη πια, ύλη.

     Ηθοποιοί, που μεταξύ μας λέμε πως είμαστε οι χειρότεροι, πως ο καλύτερος έχει προδώσει τη μάνα του. Ηθοποιοί, που όταν μας πιάνουν οι καλές μας, μια κλισέ οδύνη μας ενώνει, μια μάσκα απαρηγόρητου κλόουν, που κάτι προσφέρει στον κόσμο.

     ΄Ελεγες για τον Κατράκη, που δεν εντυπωσιαζόταν με το σουξέ των συναδέλφων του. "Και τη μαιμού μου να βάλω να κάνει το ίδιο πράγμα κάθε βράδυ, κάποια στιγμή θα το κάνει καλά". Και μου έλεγες, παροτρύνοντάς με να γίνω μαιμού, να πω για τον ποιητή "απεταξάμην", να μάθω πως η ζωή είναι πιο απλή: συνθήκη, συνθήκη, συνθήκη, συνθήκη, άντε και καμιά σύνθεση. Άντε και λίγη αφαίρεση. Και λίγη "αισθητική της υποκριτικής".

     Σου έλεγα "μα οι ηθοποιοί είναι σε συνεχή τριβή με τα κείμενα", μου έλεγες για τον κίνδυνο της εξειδίκευσης, συνθήκη, συνθήκη, συνθήκη. "΄Ολο τον κόσμο γύρισες μα τίποτα δεν είδες".

     Ηθοποιοί, έλεγες, δόξα, τίγρη γδαρμένη.

     Λένε πως ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται από το βιοτικό επίπεδο που απολαμβάνουν οι άνθρωποι που την υπηρετούν. Πολιτιστικές πολιτικές που αγνοούν πλήρως το πασίγνωστο πια "ηθοποιός, φως, νερό, τηλέφωνο". Ηθοποιοί που είναι, ηθοποιοί που δεν είναι, ηθοποιοί που θα μπορούσαν να είναι, αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την αχανή χώρα της υποκριτικής και να πάει να γαμηθεί κάθε τέρας, ιερό και μη, και κάθε λογιστής του πνεύματος: συνθήκη, συνθήκη, συνθήκη.

     Κύπρος 2017, ακατάλληλη χώρα για το επάγγελμα του ηθοποιού, συνθήκες, ακόμα και για τους πιο ταλαντούχους ή τυχερούς, δύσκολες. Συνθήκες, συνθήκες, συνθήκες.

      Φ.Α.