Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

η Rafaellandria Corbusier παίρνει συνέντευξη από τον ανεψιό της Φώτη Αποστολίδη ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ




     Πολύ καιρό ήθελα να του πάρω μία. Βραδάκι Κυριακής, βρεθήκαμε στην ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα μου στα βόρεια Λατσιά. Φορούσα ένα μπικίνι. Ο Φώτης ήρθε κατευθείαν από την πρόβα, ντυμένος πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου, τι ντεκαντάνς κι αυτοί οι ηθοποιοί. Καθίσαμε στο μπαράκι που μόλις μου είχε τελειώσει ο Πέτρος ο Πελεκάνος, σε στυλ Μύκονος, με τραπεζάκια έξω, ο Φώτης μου είπε πως μοιάζει με ταβέρνα και λείπουν οι τσιπούρες και οι τιμές. Πάντα κυνικός και καταπληκτικός ο άτιμος. Μια μελαγχολία διαπερνά τα μάτια του καθώς κοιτάζει διακριτικά τις ρώγες μου που διαγράφονται στο μικροσκοπικό μου μπικίνι. Το λιόγερμα καθρεφτίζεται στα κοκτέιλ που μας ετοίμασε ο Σεργκέι. Δίνω εντολή στη Γιουλμπαχάρ να πατήσει το REC και αρχίζουμε:

    Υδροχόος με ωροσκόπο Ταύρο και φεγγάρι στο ψάρι. Αυτό σημαίνει ελεύθερο πνεύμα, γείωση και ευαισθησία. Πως τα καταφέρνεις βρε θηρίο;

     Είμαι αντιφατικός. Δεν πλήττω ποτέ με την πάρτη μου.

Δηλαδή δεν βαριέσαι ποτέ;

     Φυσικά και βαριέμαι. Αλλά και οι μέρες της βαρεμάρας, έχουν ώρες, στιγμές - κιβωτούς που ξεσπάνε άλλη στιγμή σε έμπνευση. Και όταν συμβεί αυτό με διασκεδάζει ο εαυτός μου.

Καλά. Ας πάμε στα θεατρικά. Γιατί δεν σε βλέπουμε στην τηλεόραση; Μήπως θεωρείς πως ο ηθοποιός δεν πρέπει να είναι σελέμπριτης; Αυτές είναι παλιές απόψεις. Και το "εντέχνως" που ήσουν γκεστ για κάποιες σεζόν σταμάτησε. Δεν θες να είσαι αναγνωρίσιμος;

     Νόμιζα θα μιλούσαμε για το θέατρο.

Σκάσε και απήντησε μου.

    Να σας απηντήσω. (Γέλια, μόνος του). Αν ερχόταν κάτι καλό, θα το έκανα. Αλλά κι εγώ δεν επένδυσα στην τηλεόραση. Παρά το σκουπιδαριό, που δεν είναι τόσο ακραίο ώστε να μου τραβήξει το ενδιαφέρον (δηλαδή εγώ είμαι φαν του Big Brother), γι' αυτό και δεν βλέπω τηλεόραση, είμαι ανοιχτός αν προκύψει κάτι να το κάνω. Πάντα όμως είχα το θέατρο ως απόλυτη προτεραιότητα. ΄Αφησα και το ραδιόφωνο, που το λατρεύω, για το θέατρο, επειδή τότε δεν κολλούσαν οι ώρες και έπρεπε να παίζω παιδικό.

Θα ξαναγυρνούσες στο ραδιόφωνο;

     To ραδιόφωνο κονσέρβα δεν με αφορά. Εγώ έπαιζα από Βέρα Λάμπρου, μέχρι Φαραντούρη. Με ενδιαφέρει ένα ραδιόφωνο προσωπικής ιδιοσυγκρασίας, και δεν εννοώ βέβαια το καρακιτσαριό του κάθε βλάκα που παίζει τρία έντεχνα και λέει μαλακίες με ζεστή φωνή. Μόνο μια τρομοκρατική εκπομπή θα με αφορούσε. Αλλά ούτε και αυτή η ξεφτίλα που ο εκφωνητής (και σε καμία περίπτωση παραγωγός μουσικών εκπομπών) λέει την ώρα ανά πεντάλεπτο με αφορά. Βεβαίως δεν ακούω  ραδιόφωνο.

Συγγνώμη, αλλά πως ενημερώνεσαι;

     Υπάρχει ένας τρόπος να σου έρχονται αυτά που πρέπει ή σου ταιριάζουν. Από το ίντερνετ έχω πρόσβαση στο σκουπιδαριό που εγώ γουστάρω, έχω μια τεράστια συλλογή που καλύπτει το τρίπτυχο τρας/κιτς/καλτ. Ακούω μουσικές, και γενικά μπορώ καλύτερα να επιλέξω εγώ τι ενημέρωση θέλω.

Τέλος πάντων πάμε πίσω στα θεατρικά. ΄Ενα πρόβλημα που έχω εγώ όταν λέω πως ο ανεψιός μου είναι ηθοποιός, είναι πως δεν με πιστεύουν επειδή δεν έχω σήριαλ να τους πω πως είσαι μέσα.

     Να τους λες πως γυρίζει ένα πολύ καλό θέατρο.

Το λέω, αλλά, χέστο. Δηλαδή όλα καλά στο θέατρο;

     ΄Όχι βέβαια. Υπάρχει πολλή βλακεία και στο θέατρο. Αλλά όπως και να το κάνουμε ο ναός της τέχνης της Υποκριτικής είναι το θέατρο. Είναι αρχέγονη δόνηση αυτή. Είμαι φανατικός σινεφίλ για παράδειγμα, αλλά φοβάμαι πως δεν θα με ενδιέφερε τόσο να παίζω σε μια ταινία. Προτιμώ να βλέπω μία ταινία.

Και έτσι βάζεις το λιθαράκι σου στον πολιτισμό.

     ΄Όχι βέβαια. Δεν με αφορά να βάλω λιθαράκι στον πολιτισμό και δεν με αφορά ο πολιτισμός. Δεν με ενδιαφέρει βεβαίως και η ακαδημαική προσέγγιση της τέχνης. Με ενδιαφέρει η αισθαντικότητα. ΄Όταν εκφράζομαι αισθαντικά, τότε τα πράγματα λειτουργούν για μένα.

Και από χρήμα;

     Ζούμε σε μια χώρα τεταρτοκοσμική. Το να είσαι καλλιτέχνης δεν είναι πολύ χρήσιμο, γι' αυτό και δεν πληρώνεσαι καλά. Αυτοί που κόπτονται για τον πολιτισμό, λίγο ενδιαφέρονται για το βιοτικό επίπεδο αυτών που (υποτίθεται) τον υπηρετούν. 

Βγάζεις προς τα έξω την εικόνα ενός δύσκολου ανθρώπου.

     Είμαι. Αλλά στη δουλειά, σαν ηθοποιός, είμαι πολύ συνεργάσιμος. Σέβομαι το όραμα του σκηνοθέτη και προσπαθώ να ενταχθώ σε αυτό. Αφήνω τον μοναχικό δημιουργό απ' έξω και προσπαθώ να είμαι λίγο συν-δημιουργός. Να φτιάξω το ρόλο μου, μαζί με το σκηνοθέτη. Να μην είμαι πίθηκος που εκτελεί διαταγές. Το λέω αυτό διότι η δουλειά μας είναι μια τριτογενής δημιουργία. Προηγείται το κείμενο, ακολουθεί ο σκηνοθέτης και μετά εμείς. Αν έγραφα βιβλία ή ζωγράφιζα πίνακες θα ήμουν ελεύθερος. Η μερική σκλαβιά του ηθοποιού, που βεβαίως είναι επιλογή και μοίρα μου, δεν μου επιτρέπουν να είμαι τόσο δύσκολος. Σε όλα τα υπόλοιπα ναι, είμαι όσο δύσκολος γουστάρω.

Ποια είναι η αγαπημένη σου στάση στο σεξ;

     Tώρα αυτό που κολλάει; (Γέλια, μόνος του),

Η ζωή είναι ατέλειωτο γαμήσι. (Γέλια, εγώ). Τι σιχαίνεσαι περισσότερο;

     Την αγένεια. Αν μου μιλήσεις καλά να κάτσω να με γαμήσεις που λέει ο λόγος. Αν όμως μου μιλήσεις απότομα, κάνω ένα βήμα πίσω και στη χειρότερη περίπτωση, μπροστά. Σιχαίνομαι τους ψεύτες, όλους όσοι δεν έχουν επίγνωση της άγνοιάς τους, τους τελείως μη Καρτεσιανούς κήνσορες που ωρύονται για την αισθητική των άλλων, ενώ είναι μπουρτζόβλαχοι, τους ποιητές "να 'χαμε, να λέγαμε"... Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Εξάλλου τι να λέμε τώρα... ΄Όλα κρίνονται κατά περίπτωση. Γενικεύουμε και λέμε "μισώ τους ψεύτες, τους φασίστες" κτλ για να συνεννοηθούμε αλλά, το ά-τομο, μια λέξη που δεν αγαπούσα λόγω υπερ-χρήσης, είναι που θέλει το χάδι ή τη σφαλιάρα του ή τίποτα ή κάτι άλλο. Σιχαίνομαι που η προσωπική ελευθερία του καθενός, εξαρτάται από την οικονομική του δύναμη. Γενικώς σκατά τα έχει κάνει η ανθρωπότητα και δεν φέρω ευθύνη.

Ας Προυστρέψουμε λίγο την κουβέντα, μιας και το ερωτηματολόγιο του Προυστ είναι τόσο δημοφιλής.

     Δημοφιλές.

Αυτό. Για λέγε. Ποιον εκτιμάς περισσότερο.

     Εμένα. Αν όχι περισσότερο, σίγουρα είμαι από τα πιο εντάξει πλάσματα που ξέρω λίγο.

Πότε ένιωσες ευτυχισμένος;

     "Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους". Νόμιζα ήμουν δυστυχής.

Πως θα ήθελες να πεθάνεις;

     Δεν θα ήθελα να πεθάνω.

Αν δεν ήσουν αυτό που είσαι, τι θα ήθελες να είσαι;

     "Αυτός που γύρευα, είμαι". Ελύτης.

Αγαπημένος ποιητής.

     Καρυωτάκης.

Βουνό ή θάλασσα;

     Προυστ δεν το λες, αλλά θάλασσα.

Μίλησέ μας για το πιο εξωφρενικό πράγμα που σου έχει συμβεί.

     ΄Εχω εσένα θεία. (Γέλια, κι από τους δύο, διότι έχω αυτοσαρκασμό). Γενικά είμαι βίος και πολιτεία. Η αυτό-βιογραφία μου είναι ο κρυμμένος άσσος στο μανίκι μου και τον φανερώνω, αλλά πόσοι θα διαβάσουν τη συνέντευξη;

Πιστεύεις στο θεό;

     ΄Οσο πιστεύει Αυτός σε μένα. Πάντως τον έχουμε υπερεκτιμήσει. Τη δουλειά την άφησε μισή.

΄Ισως για να γίνει το ταξίδι του άνθρωπου προς τον πολιτισμό και τη θέωση. Σημασία έχει το ταξίδι όχι η Ιθάκη.

    Σημασία έχει το ταξίδι εφόσον φτάσεις στην Ιθάκη, Πας στο ξενοδοχείο σου, τακτοποιείσαι και βγαίνεις την πρώτη σου βόλτα και λες, να, έφτασα. Να θαλασσοδέρνεσαι μόνο, ευχαριστώ, δεν θα πάρω, το έχω δει το έργο. 

Μα αγαπάς την ατέλεια.

     Μόνο αυτή έχει ομορφιά. Αλλά μην τρελαθούμε κι όλας.

Πάνω σε αυτή τη φράση μας διέκοψε ο Σεργκέι. ΄Ηταν ώρα για το μασάζ μου. Ο Φώτης πήρε τα τσιγάρα του και κάθισε πιο πέρα. Η Γκιουλμπαχάρ του έφερε φοντάν και λικέρ που τόσο αγαπάει. Γδύθηκα και με καβάλησε ο Σεργκέι. Συνεχίσαμε τη συνέντευξη όπως ήμουν, αλλά δεν πρόλαβε η Ρουμάνα να την απομαγνητοφωνήσει κι έτσι θα δημοσιεύσω άλλη μέρα το υπόλοιπο. ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ. Ο ΦΩΤΗΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ. ΞΕΣΠΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΗΡΩΣΩ ΚΙ ΕΓΩ!

Ραφαελλάντρια.

















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου