τα ματόκλαδά σου λάμπουν βρε (ιστορίες ραδιο-φόνου)

     Κάποια, κάπου, κάποτε, στο ραδιόφωνο, έπρεπε να πει τις ειδήσεις. Αυτή ήταν καινούργιο φρούτο, από αυτούς τους κολλιτσίδες που προκειμένου να διεκδικήσουν αυτό που δεν τους αναλογεί, μπαστακώνονται στα πέριξ ενός γραφείου μέχρι να τους προσλάβεις. Ε, την προσλάβαμε, επειδή ήταν κάθε μέρα εκεί, έφερνε και τυρόπιτες, μου κάπνιζε όλα τα τσιγάρα, ήθελα να την πνίξω. Η γνωστή έλξη της απώθησης.

     Τέλος πάντων, είχαμε ξεμείνει από ηχολήπτη, βαριόμουν να εκτελέσω χρέη ηχολήπτη εγώ, εξάλλου ήξερε να χειρίζεται την κονσόλα και τον υπολογιστή και τα cd players που είχαμε τότε. Μπήκε να πει το δελτίο ειδήσεων. Εγώ την άκουγα στο γραφείο μου, από το ραδιόφωνο. ΄Οπως τα έλεγε, κάτι πάτησε λάθος και πέφτει ο Βαμβακάρης: "τα ματόκλαδά σου λάμπουν βρε, σαν τα λούλουδα του κάμπου". Τρέχω σαν τρελός, εξαφανίζω τον Βαμβακάρη και υψώνω το "χαλί" των ειδήσεων. Με κοιτάζει, κάνει κάτι παύσεις, μπερδεύει τα λόγια, αλλά μου κάνει νόημα πως θα τα καταφέρει να συνεχίσει, ένιωσα κι εγώ την ανάγκη να βγω έξω, να μην την αγχώνω. Της έδειξα πρώτα τι να πατήσει στον υπολογιστή αμέσως μετά που θα έλεγε τον καιρό, και βγαίνω. Ξανακάθομαι στο γραφείο και ακούω: ''...ειδήσεις και πάλι στη μία". (Μια μέρα είχε διορθώσει το κείμενο που της έδωσα και είχε κάνει το "στη", "στις", όπως και ο διευθυντής μου είχε διορθώσει "τον επικεφαλής" σε "τον επικεφαλή".) Και... όπως τελειώνει το μ ί α... πέφτει ξανά ο Βαμβακάρης: "τα ματόκλαδά σου λάμπουν βρε, σαν τα λούλουδα του κάμπου." Τρέχω και πάλι σαν τρελός, αλλά διαπιστώνω πως δεν είχε νόημα πια. Αρχίζω και χορεύω. Μας έπιασε και νευρικό γέλιο.

     Ε, ξεπεράστηκε αυτό, όπως και τόσα άλλα, μέχρι που φέραμε ηχολήπτη. Μια μέρα, περνάω ως διευθυντής προγράμματος από το στούντιο να δω τι γίνεται, βλέπω την Βαμβακάραινα στην κονσόλα, άφαντος ο ηχολήπτης. Πλησιάζω την πόρτα του στούντιο ηχογραφίσεων που ήταν δίπλα, ανοίγω και τι να δω; ΄Ενας τεράστιος κώλος πηγαινοερχόταν προς εμένα και στα βάθη: o ηχολήπτης γαμούσε την κοπέλα που θα αντικαθιστούσε την Βαμβακάραινα στις εκφωνήσεις του δελτίου. ΄Εκλεισα την πόρτα δειλά και τους άφησα να ολοκληρώσουν. Τελικά η νέα κοπέλα, που γαμιότανε, δεν μπορούσε να συνεχίσει, έφυγε από τη δουλειά και μας έμεινε για καιρό η Βαμβακάραινα, που δεν τα έλεγε και πολύ καλά. Επ' ουδενί θεωρώ ανεπίτρεπτο να λες τις ειδήσεις με υπόκρουση Βαμβακάρη. ΄Ομως είναι τόσες πολλές οι ιστορίες που αναρωτιέμαι, πότε θα στρωθώ να γράψω στα σοβαρά. 

Φ.Α.